มันไม่ใช่กรรไกรของหนู

สายบุษบาเป็นช่างเย็บเสื้อ เธอชอบไปนั่งทำงานอยู่ในสวนหลังบ้านริมสระน้ำ เช้าวันหนึ่ง เธอทำกรรไกรตัด
ผ้าตกลงไปในสระน้ำ เธอไม่สามารถลงไปงมเอาขึ้นมาได้จึงนั่งร้องไห้อย่างน่าสงสารเพราะกรรไกรนั้นเป็น
เพียงสมบัติที่เธอใช้ทำมาหาเลี้ยงชีพ เทพารักษ์องค์หนึ่งปรากฏกาย เมื่อซักไซร้ไล่เรียงถึงสาเหตุแล้วเทพา
รักษ์จึงกระโดดลงไปในสระ งมกรรไกรทองประดับเพชรขึ้นมาส่งให้สายบุษบา

สายบุษบา : มันไม่ใช่กรรไกรของหนูค่ะ

เทพารักษ์กระโดดลงไปในสระอีกครั้งหนึ่ง งมกรรไกรเงินที่ประดับด้วยพลอยและจินดาส่งให้

สายบุษบา : มันไม่ใช่กรรไกรของหนูเช่นกันค่ะ

เทพารักษ์กระโดดลงไปในสระเป็นครั้งที่สาม งมกรรไกรสเตนเลสขึ้นมาเล่มหนึ่งส่งให้สายบุษบา

สายบุษบา : ค่ะ เล่มนี้แหละค่ะของหนู

เทพารักษ์เห็นความซื่อสัตย์ของเธอจึงได้ยกกรรไกรทั้งสามเล่มแก่เธอ สายบุษบามีความสุขในชีวิตอยู่หลาย
ปี จนกระทั่งวันหนึ่ง สายบุษบากับสามีไปเดินเล่นในสวนข้างสระน้ำ บังเอิญสามีของเธอพลัดตกลงไปในสระ
เธอไม่รู้จะช่วยเขาได้อย่างไรจึงได้แต่นั่งร้องไห้อย่างน่าเวทนา เทพารักษ์องค์เดิมปรากฏกาย

สายบุษบา : สามีของหนูตกลงไปในสระ หนูไม่สามารถช่วยเขาได้

เทพารักษ์กระโดดลงไปในสระแล้วดึงเอา เขตต์ ฐานทัพ ขึ้นมา

เทพารักษ์ : นี่ใช่สามีหนูหรือเปล่า ?

สายบุษบา : ค่ะ ใช่ค่ะ นี่คือสามีหนูค่ะ

เทพารักษ์ : คนโกหก นี่ไม่ใช่สามีหนู หนูจะต้องถูกเราลงโทษ

สายบุษบา : ขอได้โปรดเถอะค่ะ ที่หนูต้องโกหกก็เพราะความจำเป็นค่ะ ถ้าหนูบอกว่าเขาไม่ใช่สามีหนู
ท่านก็คงกระโดดลงไปในสระแล้วนำ ณัฐวุฒิ สกิดใจ ขึ้นมา ถ้าหนูบอกว่าไม่ใช่สามีหนูอีก ท่านก็จะกระ
โดดน้ำเป็นครั้งที่สามแล้วนำสามีของหนูขึ้นมา ท่านจะเห็นว่าหนูเป็นคนซื่อสัตย์อีก ท่านคงยกคนทั้งสาม
ให้เป็นสามีหนู หนูไม่ไหวค่ะ เพราะช่วงนี้สุขภาพของหนูไม่ค่อยจะดีค่ะ หนูจึงต้องบอกรับคนแรกเลยค่ะ