บุญเทพเป็นหนุ่มรูปหล่อประจำหมู่บ้านผานสำลี เขาเป็นคนพูดจาไม่ค่อยระมัดระวัง วันหนึ่ง
เขาตามเพื่อนไปที่ศาลเจ้าพ่อประจำหมู่บ้านเพื่อดูเพื่อนๆบนบานศาลกล่าว เขาไม่เชื่อในเรื่อง
นี้จึงได้กล่าววาจาสามหาวเป็นเชิงลบหลู่เจ้าพ่อ หลังจากกลับมาถึงบ้านแล้วปรากฏว่าเสียงของ
เขาได้หายไป แม้เขาจะไปโรงพยาบาลในเมืองหรือหาหมอสักกี่คนก็ไม่มีใครสามารถวินิจฉัย
โรคได้ กาลเวลาผ่านไปเป็นเดือน เพื่อนๆพากันชักชวนให้เขาไปไหว้เจ้าพ่อเพื่อขอขมา ในที่
สุดเขาก็เอาธูปเทียนข้าวตอกดอกไม้ไปขอขมาเจ้าพ่อ คืนวันนั้น เจ้าพ่อมาเข้าฝัน
เจ้าพ่อ : เอาล่ะ เมื่อแกรู้สำนึกข้าก็จะให้อภัย แต่ว่า....เพื่อเป็นการสั่งสอน แกจะพูดออกเสียง
ได้ปีละหนึ่งคำเท่านั้น ถ้าปีไหนแกไม่พูดก็ให้ยกไปทบในปีถัดไปได้ และจะเป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆ
ถึง 30 ปี หลังจากนั้นแกก็จะพ้นคำสาป
หลังจากตื่นขึ้นมาเขายังไม่อยากทดลองพูดเพราะเขาจะพูดได้เพียงปีละหนึ่งคำเท่านั้น วันหนึ่ง
เขาเจอสาวงามประจำหมูบ้าน เขาตกหลุมรักเธอทันทีแต่เขาไม่รู้จะทำอย่างไร หากเขาพูดออก
ไปก็ได้เพียงคำเดียว หลังจากนั้นสาวงามก็คงจะคิดว่าเขาเป็นใบ้เขาก็ต้องอกหักแน่ๆ เขาพยา
ยามยิ้มให้เธอเสมอแล้วคิดหาทางออกอย่างไรดี ปีหนึ่งผ่านไป เขามีสิทธิ์พูดได้สองคำ มันคง
ไม่พอที่จะสื่อให้สาวงามได้รู้ว่าเขารักเธอเพียงใด เขายังหาทางออกไม่ได้จนกระทั่งถึงปีที่สาม
เขามีสิทธิ์พูดได้สามคำ ถ้าเขาจะพูดว่า "ผมรักคุณ" หลังจากนั้นก็คงจะสื่อความอะไรไม่ได้อีก
ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจรอไปจนกระทั่ง 15 ปี
เช้าวันใหม่อากาศแจ่มใส เขามีโอกาสได้เจอสาวงามในดวงใจที่งานทำบุญตักบาตร
บุญเทพ : ที่รักครับ ผมรักคุณมาก ผมอยากขอคุณแต่งงานกับผม
สาวงาม : อะไรนะ ? พูดใหม่อีกทีซีคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น